حشو یا زائد نویسی یکی از مشکلات بزرگ ما در نوشتن متون مختلفه ولی اگه ازش درست استفاده بشه می‌تونه تبدیل به یکی از زیباترین عناصر ادبی ما بشه. حشو به معنی استفاده از کلمات یا عبارات زائد در جمله‌ست که حذف اونها به معنی اصلی جمله لطمه‌ای وارد نمی‌کنه.
در ادامه این بلاگ انواع حشو و روش‌های استفاده درست از اون رو می‌گیم ولی اگه مترجمی و می‌خوای بیشتر درمورد حشو بدونی و نحوه استفاده درست از ائن رو یادبگیری می‌تونی تو ترم چهارم دوره سیستمایتک مترجمی پلتفرم لیکو شرکت کنی تا نحوه پرهیز و حتی استفاده درست از این عنصر ادبی رو بهت یاد بدن.
در این مقاله می‌خوانیم :
حشو چیست؟
حشو در لغت به معنی «پرکردن، انباشتن» یا «الیافی از جنس پنبه و پشم که با آن بالشت را پرکنند» است ولی همونطور که گفتیم در اصطلاح به معنی کلامی زائد در جمله‌ست که از نظر معنایی بهش احتیاجی نداشته باشیم و با حذف اون ابهامی در کلام پیش نیاد.
به طور کلی حشو سه نوع داره: حشو قبیح، حشو متوسط و حشو ملیح که در ادامه هرکدوشون رو بهتون توضیح می‌دیم.
حشو قبیح
حشو قبیح، حشویه که کاملاً اضافی و زائد باشه و حضورش در جمله حتی باعث از بین رفتن بار معنایی، زیبایی و روانی جمله می‌شه. حشو قبیح رو می‌شه به طور کلی به 6 دسته تقسیم کرد. هرجای متن از 6 تا رو دیدن حتماً حذفشون کنید چون به ساختار کلی متن آسیب میزنه و فقط متن رو طولانی می‌کنه.
- زمانی که دو کلمه مترادف از دو زبان مختلف در کنار هم میان مثل شب لیلة القدر یا فرشته ملک الموت
- زمانی که کلمات معادل در یک زبان کنار هم تکرار بشن مثل پس بنابراین یا فریضه واجب
- زمانی که دو کلمه مترادف در یک جمله و با فاصله از هم استفاده بشن مثل امروزه…معاصر یا سن…سالگی
- استفاده از دو کلمه کنار هم یا بافاصله در جمله که یکی معنی دیگری رو برسونه مثل برعلیه یا صعود به بالا
- استفاده از صفتی که ویژگی جدیدی به موصوف اضافه نکنه مثل روغن چرب یا قند شیرین
- رعایت نکردن قواعد زبان که باعث ایجاد ترکیب های هم معنی می‌شه مثل شهرک کوچک یا تاب و تعمل
مورد آخر رو نمی‌شه به طور کامل تو دسته حشو قبیح قرار داد چون شاعران و نویسندگان بزرگ ایران در گذشته از این سبک از حشو تو نوشته‌هاشون برای زیبایی و تاکید استفاده کردن ولی خب اینم یه سبک از حشوه و نبودش به معنی جمله آسیبی نمیزنه.
نیاز به ترجمه مقاله داری و قیمت و کیفیت ترجمه برات مهمه؟
حشو متوسط
حشو متوسط برخلاف حشو قبیح تاثیری روی معنای کلام نداره و بود و نبودش در جمله فرقی ایجاد نمی‌کنه مثل کم و کاست یا عیب و نقص
حشو ملیح
حشو ملیح همون چیزیه که نه تنها بودنش تو کلام باعث بی معنی شدن اون نمی‌شه بلکه بودنش باعث چند برابر شدن اثر کلام و زیبایی اون هم می‌شه. حشو ملیح همون آرایه ادبی‌ایه که اکثر شاعران تو آثارشون برای زیبایی هرچه بیشتر ازش استفاده می‌کنن برای مثال به این بیت از شرف‌الدّین اصفهانى:
دى، كه پایش شكسته باد، برفت
گل، كه عمرش دراز باد، آمد
تو بیت بالا، نفرینِ (كه پایش شكسته باد) و دعای (كه عمرش دراز باد) حشو ملیحه.
کاربرد حشو ملیح
تا اینجا درمورد انواع حشو و نحوه پیدا کردنشون تو متن‌های مختلف صحبت کردیم و سؤالی که الان پیش میاد اینکه چه طور می‌شه از حشو ملیح استفاده کرد؟ به طور کلی شاعران و نویسندگان ایرانی برای زیبایی کلامشون به سه صورت از حشو ملیح استفاده می‌کنن
- تکرار: بعضی اوقات نویسنده برای اینکه تاثیر کلامش رو بیشتر کنه میاد و یک اتفاق رو به چند روش مختلف بیان می‌کنه.
- تاکید: روش بعدی زمانیه که نویسنده بخواد روی یک موضوع تاکید کنه و مهم بودن اون رو به مخاطب القا کنه.
- آهنگین کردن کلام: این سبک بیشتر مورد توجه شاعرانه و برای زیبایی شعرشون از حشو ملیح استفاده می‌کنن.
کلام آخر
استفاده از آرایه حشو یا حشو ملیح بسیار سخته. مرز باریکی بین زائدنویسی و زیبا شدن کلام وجود داره و نویسنده باید همیشه حواسش باشه که از مرز عبور نکنه چون در این صورت بجای اینکه به زیبایی متنش اضافه بشه از معنای اون کاسته می‌شه و خواننده رو هم گیج می‌کنه. حشو و اضافه نویسی در ترجمه متون مختلف زیاد دیده می‌شه ولی خیلی از مترجم ها استفاده درست از این آرایه ادبی رو بلد نیستن، اگه می‌خوای استفاده درست از این آرایه رو تو ترجمه متون مختلف به صورت درست و اصولی یادبگیری بهت پیشنهاد می‌کنم حتماً یه سر به دوره مترجمی پلتفرم لیکو بزنی چون اونجا اساتید باتجربه ما به طور جامع و کامل هرچی که درمورد حشو باید بدونی رو بهت می‌گن.
اشتراک گذاری مقاله
مقالات مرتبط
