مقایسه مواجهه درمانی طولانی مدت، دارودرمانی و آمیزش آنها برای اختلال استرس
مقایسه مواجهه درمانی طولانی مدت، دارودرمانی و آمیزش آنها برای اختلال استرس پس از سانحه[1]: چه چیزی و برای چه کسی بهتر عمل می‌کند؟ پروتکل مطالعاتی برای یک کارآزمایی تصادفی
چکیده
پیشینه: درمان‌های روان‌شناختی و دارویی مؤثر و متعددی برای اختلال استرس پس از سانحه در دسترس است، با این حال، اثربخشی نسبی این درمان‌ها، حاکی از شکافی بزرگ در این مقوله است. تحقیق ارائه‌شده، کارایی و تاثیر دو درمان اصلی و برجسته‌ی اختلال استرس پس از سانحه –یعنی درمان مواجهه طولانی مدت[2] و دارودرمانی با پاروکستین و یا ونلافاکسین گسترده رهش- و همچنین ترکیب مواجهه طولانی مدت و دارو را با هم مقایسه خواهد کرد.
روش‌ها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده، ۴۵۰ کهنه سرباز مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در شش مرکز پزشکی امور مربوط به کهنه‌سربازان، انتخاب شدند تا ارزیابی‌های اولیه، اواسط درمان (هفته هفتم)، پس از درمان (هفته چهاردهم) و پیگیری آنها (هفته‌های بیست و هفت و چهل) را تکمیل کنند. پیامد اولیه‌ی آن، تغییر در شدت این اختلال (هم برآورد شده از طرف پزشک و هم برآورد شده از طرف خود افراد) خواهد بود. علائم افسردگی، کیفیت زندگی و اختلالات کارکردی نیز به عنوان پیامدهای ثانویه سنجیده و بررسی خواهند شد. از داده‌های جمعیت‌شناختی و بالینی اولیه برای ایجاد و توسعه‌ی «شاخص‌های مزیت شخصی[3]» و با هدف شناسایی افرادی که به احتمال زیاد تحت کدام درمان قرار دارند، استفاده خواهد شد.
نتیجه‌گیری: این کارآزمایی برنامه‌ریزی شده با ارائه‌ی داده‌های کارآمد، تاثیرگذار و مقایسه‌ای برای حمایت از توصیه‌هایی در مورد اولین گزینه‌های روش‌های درمانی اختلال استرس پس از سانحه، یافته‌هایی را به دست میاورد که دستورالعمل‌های کاربردی و حرفه‌ای بالینی درباره‌ی این اختلال را به صورت مستقیم، اطلاع‌رسانی کند. علاوه بر این، یافته‌های این کارآزمایی می‌تواند از طریق اجرای شاخص‌های مزیت شخصی ایجاد شده به وسیله‌ی داده‌های این تحقیق و در دسترس «پزشکی شخصی»، برنامه‌ریزی‌های درمانی برای بیماران را هدایت و جهت‌دهی کند. ثبت‌نام در کارآزمایی.
کلید واژه ها: اختلال استرس پس از سانحه، درمان مواجهه طولانی مدت، دارو درمانی، درمان فردی، شاخص مزیت شخصی.
A comparison of prolonged exposure therapy, pharmacotherapy, and their combination for PTSD: What works best and for whom; study protocol for a randomized trial.
ABSTRACT
Background: Several efficacious psychological and pharmacological treatments for posttraumatic stress disorder (PTSD) are available; however, the comparative effectiveness of these treatments represents a major gap in the literature. The proposed study will compare the effectiveness of two leading PTSD treatments – Prolonged Exposure (PE) therapy and pharmacotherapy with paroxetine or venlafaxine extended release – as well as the combination of PE and medication. Methods: In a randomized clinical trial, veterans with PTSD (N = 450) recruited across six Veterans Affairs Medical Centers will complete assessments at baseline, mid-treatment (Week 7), post-treatment (Week 14), and follow-up (Weeks 27 and 40). The primary outcome will be change in (both clinician-rated and self-reported) PTSD severity. Depression symptoms, quality of life, and functioning will also be measured and examined as secondary outcomes. Baseline demographic and clinical data will be used to develop “personalized advantage indices” (PAIs), with the goal of identifying who is most likely to benefit from which treatment. Conclusions: This planned trial will yield findings to directly inform clinical practice guidelines for PTSD, by providing comparative effectiveness data to support recommendations about what can be considered the “firstline” treatment option(s) for PTSD. Further, findings from this trial have the potential to guide treatment
[1]– Posttraumatic stress disorder (PTSD)
[2] Prolonged Exposure (PE)
[3] personalized advantage indices” (PAIs)
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.