آموزش مترجمی ترم سوم

روزی روزگاری زبان دوم، زبان دیگری غیر از شیرین‌بیان فارسی. به اجبار مدرسه زبان انگلیسی انتخاب شد و البته که به گمانم آسان‎ترین است، حتی نسبت به فارسی. همیشه ۲۰ می‌گرفتم و اکنون بیست و اندی سال است که به آن مشغولم. بین تدریس و ترجمه بر آن شدم ترجمه کنم تا بیشتر و بیشتر از آن بیاموزم؛ اما مترجم بی‌علم به چه ماند؟ مترجمی که نداند در دستور زبان مادری‌اش چه می‌گذرد، چگونه بنویسد که رسا و رها و گویا باشد. پس نوشته‌هایم را به علم نگارش و درست‌نویسی ویراستم و مادربزرگ‌گونه خواستم نصیحت کنم که مترجم نازنینم، اول‌ ویراستار نوشته‌های خودت باش. آنگاه بسپارشان به غلتک‌های جوهر و تماشاگر دست‌به‌دست‌شدنشان باش بین آنها که روی قلم قسم ‌می‌خورند که به راستی و درستی می‌نویسد و می‌آموزد.
این بود که شدم مترجمِ ویراستارِ ناشر.