رفرنس نویسی (ارجاع دهی) و انواع آن

۱. ارجاع مدخل ارجاعی به مدخل اصلی
در برخی از منابع، ممکن است یک مدخل شما را به مدخل اصلی هدایت کند. برای این نوع ارجاع دهی، از علامت نقل‌قول (« ») استفاده می‌شود:

• نماز فطر → «نماز»
• عیسی مسیح → «عیسی»

۲. ارجاع به مدخلی که در مقاله‌ای دیگر ذکر شده است
در این روش، برای اشاره به یک مدخل که درون مقاله دیگری توضیح داده شده، از علامت ستاره (*) استفاده می‌شود.

۳. ارجاع جهت توضیحات بیشتر و رفع ابهام
اگر لازم باشد توضیحات بیشتری درباره یک موضوع ارائه شود، معمولاً منبعی برای مطالعه بیشتر معرفی می‌شود:

• برای توضیحات بیشتر: سخن سخنوران، ص ۲۰۰

۴. ارجاع به تصاویر و جداول در لغت‌نامه‌ها
برخی از لغت‌نامه‌ها شامل تصاویر و جداول هستند که هرکدام شماره خاص خود را دارند. در این موارد، ارجاع به‌صورت زیر انجام می‌شود:

• مدخل نماز (تصویر ۵)

۵. ارجاع درون‌متنی و نقل‌قول مستقیم در لغت‌نامه‌ها
در لغت‌نامه‌ها می‌توان از ارجاع درون‌متنی برای اشاره به بخش‌های دیگر متن استفاده کرد، یا یک نقل‌قول مستقیم را مستند ساخت.

۶. ارجاع به یک نقطه جغرافیایی
هنگام ارجاع دهی به یک مکان جغرافیایی خاص، مشخصات مدار یا نصف‌النهار آن ذکر می‌شود تا محل دقیق مشخص گردد.

۷. ارجاع مجدد به منبعی که اخیراً ذکر شده است
اگر بخواهیم به منبعی که چند سطر قبل ذکر شده دوباره ارجاع دهیم، می‌توانیم از عبارت‌های اختصاری زیر استفاده کنیم:

• همان (در صورتی که منبع دقیقاً تکرار شود)
• همان مؤلف یا مؤلف قبلی (در صورتی که مؤلف تغییر نکرده باشد)

توجه داشته باشید که این نوع ارجاع دهی زمانی معتبر است که فاصله زیادی بین دو ارجاع وجود نداشته باشد.